"Kierownika okiem" – czyli kulisy meczu (11)

Oto pomeczowe podsumowanie kierownika Tuchovii pod tytułem „Złapał Kozak Tatarzyna, a Tatarzyn za łeb trzyma”: Dwa ciosy to było za mało jak się na koniec okazało. Jastrząbka wstała w drugiej połowie, oddała boleśnie i mogła znokautować w końcówce. Rywal już leżał na deskach, ale nasza drużyna litościwie pozwoliła mu złapać oddech i wiatr w żagle po kontaktowej bramce, co się mogło dla nas skończyć fatalnie. Mam mieszane uczucia z jednej strony złość, że mimo doskonałych sytuacji nie dobiliśmy rywala kolejnymi bramkami odbierając mu chęci do dalszej gry z drugiej zaś wypadałoby cieszyć się z remisu, bo mogliśmy równie dobrze przegrać w końcówce. Skuteczność tego dnia szczególnie w drugiej połowie była dramatyczna, ale też zabrakło nam odrobiny szczęścia i zimnej krwi. Jedenasty remis, podejrzewam, że to jakiś rekord już jest. Dobrze, że te moje wywody piszę jak już ochłonę, bo na gorąco nie nadawałoby się na stronę z powodu zbyt dużej ilości niecenzuralnych słów i za wiele mógłbym powiedzieć. Są też pewne sytuacje w drużynie, które mi się bardzo nie podobają, ale nie będę i nie chcę się o tym rozpisywać musimy sobie sami z tym poradzić i sobie poradzimy. Martwi mnie bolesna kontuzja Tomka Sobyry i Dawida Żydowskiego. Wierzę, że się wyzbierają na mecz z Zakopanem. Dołączy do kadry chrzestny ojciec Stec, wspomoże w walce „Młoda Husaria” i zdobędziemy punkty – cztery musimy zdobyć w tych dwóch meczach. To jest minimum do utrzymania. Już nie jestem chytry, nauczyłem się pokory, w życiu mi przez głowę nie przeszło, że będę się obawiał u siebie Zakopanego i Grybovii na wyjeździe, która już spadła i zdobyła zaledwie 11 punktów, teraz się obawiam, bo jak patrzę w tabelę i na wyniki to nie tylko mam odruch wymiotny, ale za chwilę dostanę sraczki z nerwów. To nie tak miało być – mieliśmy być w czubie, a ja tu piszę i drżę o utrzymanie. Tyle na dziś. Zapraszam na ostatni mecz u siebie w sobotę o 17.